شعر شهادت امام رضا (ع) سروده استاد زارع شیرازی ۳۰ صفر ۱۴۰۱

شعر شهادت امام رضا (ع)

چه عبایی به سرش بود و جگر سوخته بود
حضرت ضامن آهو چه برافروخته بود

زهر .کاری شده و حال امامم بد هست
وای بر من که چه احوال امامم بد هست

مثل یک مار گزیده شده احوال رضا
و اباصلت به حجره ست به دنبال رضا

ناگهان دید جواد آمده با سیمایش
روی دامان جوادست سر بابایش

لحظه اخر و دیدار پدر . وقت وداع
بوسه زد بر رخ و آن دیده و سر وقت وداع

لیک در کرببلا جد غریبت برخاک
سر آن سرور بی یار و حبیبت بر خاک

و کسی نیست سرش را بنهد بر دامان
فقط آن زینب کبراست به چشمی گریان

آهی از سینه کشید و به سرش زد تا دید
شاه بی یار به خاکست و صدایی بشنید

مادری ناله کنان گفت غریب مادر
زینبت همرهشان گفت غریب مادر

تاابد زارع شیراز. به عشقت زنده ست
یا رضا نور اگر هست ز تو پاینده ست

 

لینک کانال اشعار استاد زارع شیرازی