متن روضه و توسل به حضرت معصومه (س) – ۱۴۰۰

روضه و توسل به حضرت معصومه (س)

ای تو در دل، مزار تو در قم
وی حریم تو قبلۀ هفتم
قرصِ نانی ز مطبخت خورشید
دانه‌ای از کبوترت انجم
باغ خلقت ز عطر تو خرم
ملک هستی به بحر جودت گم
هم تو آباء سبعه را بانو
هم تو بر امّهاتِ اربعه، امّ
ما گدا، تو کریمۀ عترت
ای کرم قطره جود تو قُلزُم
گریه و عجز و ناله، عادَتُنا
عفو و جود کرم، سَجّیَتُکم
از حریم تو می‌رسد شب و روز
نور بر هشت خلد و نُه طارم
نه عجب گر کند به مدح تو صدق
هَل اتی، قدر، یُذهبُ عَنکم
میوۀ قلبِ موسی جعفر
مونس جان حجت هشتم
این که رخت از مدینه بربستی
اینکه از ساوه آمدی در قم
بود آیینۀ دلت را نقش
از کلام خوش امام ششم
که تجلّی گه قیام، قم است
حرم یازده امام، قم است

ای تجلّی گه خدا دل تو
گل توحید رُسته از گل تو
نخل طوبای موسی جعفر
علم و فضل و کمال حاصل تو
همه اسرار این جهان وجود
مثل آیینه در مقابل تو
نه همین اهل قم گدای تواَند
که همه عالمند سائل تو
بوده از کودکی عیان به همه
علم تو، فقه تو، مسائل تو
وحی منزل نزول یافت به قم
شد چو آن خاک پاک منزل تو
علمای بزرگ فقه و اصول
همه زانو زده به محفل تو
اهل قم سر بر آسمان بردند
به عنایات و لطف کامل تو
شهر قم کوچه کوچه از در و بام
غرق گل شد به خاطر دل تو
گل چه باشد قسم به حق خدا
جان ما هم نبود قابل تو
سر و پای برهنه، جان بر کف
اشعریّون به گرد محمل تو
دوستان را چراغ دل روشن
کور شد چشم خصم غافل تو
با ورود تو در مدینۀ قم
تافت نور خدا به سینۀ قم

اهل قم، سرفراز و مفتخرند
پیرو عترت پیامبرند
اهل قم، گر ز جان خود گذرند
از شما خاندان نمی‌گذرند
اهل قم، در کلاس مکتب عشق
از همه خلق سرفرازترند
اهل قم، در حمایت از عترت
همه همدست و یار یکدگرند
اهل قم، در ریاض مهر علیa
همگان برگهای یک شجرند
اهل قم، روز میهمانداری
میهمان را چو جان خود شمرند
اهل قم، کی چو اهل شام به ظلم
میهمان را سوی خرابه برند
اهل قم، کی چو کوفه مهمان را
با لب تشنه سر ز تن ببرند
اهل قم، گر یتیم را بینند
تا ابد اشک ریز و نوحه گرند
اهل قم، فخر عالمند همه
شعلۀ شعر «میثمند» همه_

____________________________________________________

روضه و توسل به حضرت معصومه (س)

گرچه از دوریِ برادر خود
ذره ذره مریض تر می شد
عوضش میهمان مردم قم
لحظه لحظه عزیزتر می شد

تا بیایی تبرکی ببرند
همه درهای خانه ها وا بود
در میان اهالی این شهر
سر مهمانی تو دعوا بود

خوب شد پرده هایِ محمل تو
هر کجا رفته ای حجابت شد
خوب شد با محارمت بودی
زانویی خم شد و رکابت شد

*بی بی جانم .. روزی که اومدی به قم، یه نامحرم اجازه نداشت دورِ محملت حضور پیدا کنه و عبور کنه ..*

آب پاشیده اند و خاکِ مسیر
ذره ای روی چادرت ننشست
رد نشد ناقه‌ی تو از بازار
محمل چوبی‌ات سرت نشکست

کوچه ها ازدحام داشت اما
سرِ این شهر رو به پایین است
می روی کوچه کوچه می گویی
ضربِ شامی عجب سنگین است

میرسی و حواس مردم هست
آب هم در دلت تکان نخورد
از کنارِ خرابه رد نشوی
یا نگاهت به خیزران نخورد

دختری بود با شما یا نه؟
که اگر بود غصه ای کم داشت
جای زنجیر و خار و نامحرم
گرد خود چند چشم محرم داشت

*تاریخ میگه وقتی حضرت رو تو خانه‌ی موسی ابن خزرج منزل دادن، وقتی تو گل محله‌های شهر سکنی دادن .. تاریخ قم میگه اجازه ندادن تو این هفده روزی که بی بی تو بسترِ بیماری بود یه نامحرم از تو کوچه رد بشه .. بی بی جان :*

معجرت احترام خود دارد
چه خیالی اگر برادر نیست
روی سرهایشان طبق آمد
ولی اینبار روی آن سر نیست

*طبق آوردن، اما تو طبق ها گل بود، آینه بود،‌قرآن بود .. اما کربلا .. *

آه بیماری و همه بیمار
شهر قم شد مریضِ روضه‌ی تو
حرف دختر شد و دلت لرزید
شده وقت گریز روضه‌ی تو

عمه اش گفت خوب شد خوابید
چند شب بود تا سحر بیدار
کمکم کن رباب جایِ زمین
سر او را به دامنت بگذار

آمد از بین بازوان سر را
تا که بردارد عمه اش ای داد
یک طرف دخترک سرش خم شد
یک طرف سر به روی خاک افتاد

____________________________________________________

سینه زنی و توسل به حضرت معصومه (س)

دخترِ امامم، خواهرِ امامم، عمۀ امامم
با گل اومدن مردم قم به احترامم

کجایی ای ماه شب های تارم
تو بی خبر نیستی از حال زارم
یه نامه از تو روی سینم دارم

آه از فراغ و دوری و درده جدایی
ای آسمونِ من شده وقته رهایی
من دارم از دنیا میرم پس تو کجایی

آه ، ای رضا جان …

با چشمای گریون، دلتنگه مدینم، با دل شکسته
من این همه راه اومدم تو رو ببینم

به یاد تو بودم هر لحظه هر جا
برادرامو کشتن موندم تنها
با این که خیلی سختی دیدم اما

نه، تو جسارت دیده ای من جسارت
نه، تو به غارت رفته ای من به غارت
نه، تو اسارت رفته ای نه من اسارت

آه ، ای رضا جان …

دخترِ امام بود، خواهرِ امام بود ، عمۀ امام بود
زینب تویه ازدحام کوچه های شام بود

نه من تو گودال دیدم جسم بی سر
نه خنجری رو دیدم روی حنجر
نه دیدم از تو غارت شد انگشتر

از طعنه و زخم زبان ای وای زینب
از خولی و شمر و سنان ای وای زینب
از مجلس نامحرمان ای وای زینب

از محاسن، هیچ نامردی سرت را بر نداشت
هیچ دستی روسریه خواهرت را بر نداشت

____________________________________________________

روضه و توسل به حضرت معصومه (س)

با وضو از دیدۀ تر مینویسم فاطمه
مثل فضه مثل قنبر مینوسم فاطمه
باطن الله اکبر می نویسم فاطمه
هستی موسی‌بن‌جعفر می نویسم فاطمه
تا قیامت آفتاب روشن دین فاطمه ست
نور زهرا! صبر زینب! جمع دراین فاطمه ست

حضرت‌معصومۀ طاهاست! عصمت را ببین
محملش نور است نور الله عزت را ببین

*با چه احترام و عزت و مقامی بی بی وارد قم شد .. بهترین نقطه قم بی بی رو اسکان دادن ..*

سجده اش را بنگر و اوج عبادت را ببین
جان سلطان است این بانو! کرامت را ببین

*یا امام رضا یه نگاهی به ما کن اقا .. این مردم به عشقِ شما و خواهرِ بزرگوارتون اومدن .. بعضیا رزق برا فاطمیه‌شون میخوان .. درست اومدید ..

هر زمان دلتنگِ زهرا می‌شوم قم می‌روم

هر موقع دلم یادِ مادر می‌افته میرم قم حرم این بانو .. من که نمیدونم قبرِ خاکی کجاست .. نقل کردن پدرِ مرحوم آیت الله مرعشی نجفی رحمت الله چهل شب تو حرم امیرالمومنین چله گرفت، بعد از چهل شب تو عالم مکاشفه مشکل گشای عالم امیرالمومنین رو مشاهده کرد .. حضرت فرموده باشند چی میخوای چهل شب تو حرم بیتوته کردی؟! .. عرضه داشت اگه میشه قبرِ مادرم فاطمه رو بهم نشون بدید .. آقا فرموده باشند این وصیتِ فاطمه سلام الله علیهاست اما اگه میخوای قدر و منزلت فاطمه‌م رو بدونی برو قم قبر دخترم فاطمه معصومه رو زیارت کن ..

هر زمان دلتنگِ زهرا می‌شوم قم می‌روم
میلِ مشهد میکنم، پا میشوم قم می‌روم

چند روزی‌هست تب دارد نگاهش‌بر درست
آنقدر غم خورده و غم خورده خیلی لاغرست

*به عشق علی ابن موسی الرضا این همه راه از مدینه آمده .. اما بیشتر از همه این دردها، این غم دوری اذیت میکنه:*

دردِ دوری از تمام درد و غم‌ها بدترست
باز هم یک فاطمه از درد بین بستر است

بریم مدینه ..

این دردِ فراق و دوری از علی رو داره .. بی بی هم همینطور .. گریه‌کنا، بی بی حتی نتونست یه لحظه صبر کنه .. به خدا اگه یه مرد پشتِ در اونجور مجروح شده بود دیگه بلند نمیشد ..

دنبال حیدر میدوید
از سینه اش خون میچکید ..*

رفته بین هر بیابان در هوای دلبرش
روی ناقه بین‌ محمل سایبان دارد سرش
شکر! نامحرم ندیده هیچ‌کس دور و برش
یا نخندیده کسی بر خاک روی معجرش
دردِ پا دارد ولی دردش فراوان نیست نیست
پای بی‌بی زخمی از خارِ مغیلان نیست نیست

در مسیرش غیر تکریم و ادب دیگر ندید
با لبِ تشنه رضای خویش را بی سر ندید
دور تا دور خودش چشم بد لشگر ندید
غارت چادر ندید و غارت معجر ندید
عمه اش زینب ولی زیر لگدها مانده بود
بین آن نامردهای پست تنها مانده بود

شاعر : سید پوریا هاشمی

پا برهنه میدوید و میدوید و میدوید
زودتر از شمر آیا به برادر……..؟

ای حسین …

____________________________________________________

روضه و توسل به حضرت معصومه (س)

هرکس گدایی می‌کند بر ساحت زهرا
باید بیاید قم بیاید خدمت زهرا
معصومه یعنی نور، یعنی عصمت زهرا
پیداست در صحن و سرایش جنت زهرا
مانند زهرا روشنایِ خانه این بانوست
راضیه و انسیه و حنانه این بانوست

کوثر شده زهرایِ اطهر می‌شود بی شک
انسیه الحورای دیگر می شود بی شک
معراج را معنا و مظهر می شود بی شک
بندِ دل موسی بن جعفر می شود بی شک

*اومدن یه عده درِ خانۀ آقا در زدن .. با حضرت کار داشتن، فرمودن آقا نیستم رفتن بیرونِ شهر چه کار دارید؟ سوال داشتیم محضرِ امام کاظم .. سوالتون چیه؟! سوالا رو گرفتن جواب دادن ..
بر میگشتن تو راه بر خوردن به امام کاظم سلام الله، سلام و احوال پرسی کجا بودید آقاجان منزل شما بودیم سوال داشتیم .. سوال ها رو دخترتون فاطمه معصومه جواب دادن .. حضرت فرمودن ببینم جوابِ سوال ها رو تا نگاه حضرت افتاد دیدن حضرت هی می فرماید: «فداها أبوها ..» نمیشه ساده از این جمله گذشت .. امام معصوم داره اینطور می فرماید «فداها أبوها ..» این جمله رو دیگه کجا، کدوم بابا به کار برد ؟.. اینجا اگه اینا شنیدن بابا به قربونت بره همه دوست بودن، مُحب بودن .. اما یه جا دیگه سراغ دارم یه بابا گفت فاطمه جان فداها أبوها .. کاری کردن بین در و دیوار هی گفت بابا ..*

بابا اگر این است دختر باید این باشد
چون فاطمه حق است اُم المؤمنین باشد

وا می‌شود سجاده‌اش، وا می‌شود درها
درهای الطاف خداوندی به نوکرها
از نسل اسماعیل‌ها تا نسل هاجرها
در محضرش از فضه‌ها هستند و قنبرها
در کهکشانش شاعران منظومه می‌گویند
معصوم ها یا حضرت معصومه می‌گویند

دستِ کریمه برکتش مثل کریمان است
قم ظاهراً خشک است، در باطن گلستان است
باران نمی خواهد همیشه نورباران است
هر زائر قم زائر شاه خراسان است
محتاجم و دور کس دیگر نمی‌گردم
از محضر او دست خالی بر نمی‌گردم

*وقتی این خانمُ دفن کردن یه عده رفتن طوس محضرِ امام رضا حضرت یه نگاه بهشون کرد فرمود ما یه امانتی تو شهرِ شما داریم .. یه فاطمه از ما تو شهرِ شما دفن شده .. زیارتش میرید یا نه .. لذا اونجا حضرت فرمود هرکسی خواهرم در قم رو زیارت کنه انگار منه امام رضا رو زیارت کرده ..*

چون فاطمه نور است و شرحی در بیانش نیست
چون زینب است و جز رضا ورد زبانش نیست
گرچه شکسته، حرفی از قد کمانش نیست
بر آسمان نیزه ماه کاروانش نیست
بیکس نشد یک لحظه هم در این مسیر اصلاً
بیمار شد اما نشد اینجا اسیر اصلاً

باید از آقا گفت یا خواهر که تنها شد
او را زدند اشرار بالا سر که تنها شد
گودال شد عرش خدا مادر که تنها شد
غارت شد از هر گوشه ای پیکر که تنها شد
در ازدحام خیمه زینب ناتوان افتاد
روبندۀ زن‌ها به‌دست این و آن افتاد

آی گریه کن ها؛ هفده روز این فاطمه تو شهر قم مهمان بود .. انقدر احترامش کردن، انقدر فهمیده بودن طوری شد زن ها اومدن به شوهرهاشون گفتن این چند روزه از اینجا عبور نکنید گفتن چرا؟ گفتن آخه یه فاطمه تو این خونه ست .. آخ برات بمیرم برات مادر، نامرد بی هوا زد تو صورتش ..
بعد هفده روز هم که بی بی از دنیا رفت، چه تشییع جنازه ای کردن اهالی قم تو تاریخ نوشتن محل دفن بی بی قبلا باغی بوده، قبر رو سادات و بزرگان شهر قم آماده کردن آخه دخترِ امام احترام داره .. لذا وقتی بدنُ گذاشتن زمین هیچ کسی جرات نمی کرد به این بدن دست بزنه .. همه رفتن عقب خدا چه کار کنیم ..(خبره های روضه جلوتر رفتن ..) یه وقت دیدن دو تا سوار از سمت قبله دارن میان ..( ان شالله هیچ وقت داغ مادر نبینی ..) یه وقت اگه بخوان بدن یه خانمُ دفن کنند اول از همه یکی میگه نامحرما برن کنار، باید دو تا محرم باشن .. لذا میگن امام رضا اومد، جواد الائمه اومد .. این بدنُ با احترام نماز خواندن بدنُ دفن کردن .. باید یکی بره داخل قبر، یکی هم از بالا بدن رو روانۀ خانۀ قبر کنه .. ( چی میخوام بگم؟) اگه این روایت چهل و پنج روزِ شهادتِ بی بی رو بخوام بگم مثه این شبا علی هی رفت تو قبر بیرون آمد .. هی نگاه به قبر میکرد نگاه به فاطمه می کرد .. قهرمان خیبر به چه کنم، چه کنم افتاد .. یه وقت دید دو تا دست شبیه به دستان پیغمبر .. هی میگفت الی .. این دو تا بدن ..

یه جا دیگه هم برات بگم .. بنی اسد هی نگاه به این بدن می کردن یه وقت دیدن یه سوار از سمتِ قبله آمد .. بنی اسد کنار برید .. من این بدن ها رو خوب می شناسم .. برید یه قطعه بوریا بیارید .. ای بی کفن ..

به باد گفتم اگر شد مرتبت بکند
به خاک گفتم اگر شد تنت بپوشاند

____________________________________________________

سینه زنی و توسل به حضرت معصومه (س)

گوهر رخشندۀ ایمان سلام
اختر تابندۀ ایران سلام
نیّر روشنگر رضوان سلام
خواهرِ سلطان خراسان سلام

روح عبادات سلام علیک
عمۀ سادات سلام علیک

ای حرمی جنت الاعلی سلام
آیت حق_بضعۀ موسی سلام
ای آناسی اُم ابیها سلام
نایبه ی حضرت زهرا سلام

ای حرمی مهبط انوار حق
منده کویرم کرمه مستحق

روح عبادات سلام علیک
عمۀ سادات سلام علیک

نائبۀ مام ولا فاطمه
صاحبۀ جود و سخا فاطمه
واسطۀ ارض و سما فاطمه
خواهر مغموم رضا فاطمه
درده دوا روحه جلا فاطمه
دردیمه درمان ایله یا فاطمه

بانوی مغمومه سلام علیک
حضرت معصومه سلام علیک

روح عبادات سلام علیک
عمۀ سادات سلام علیک

ای حرکت ای برکت ای قیام
شیعه لرین غملرینه التیام
واردی سنین حرمتیوه انتظار
گنبد زیجاهوه اولسون سلام
شانیوه بسدور بو حقیقت کلام
اخت الامام سن اول بنت الامام

روح عبادات سلام علیک
عمۀ سادات سلام علیک

گوش کجا روح کجا تن کجا
بدهت معصومه کجا من کجا
روح خداوند تواناست این
فاطمه یا زینب کبراست این
او که حریمش حریم مرتضاس
مسجد بالای سرش کربلاست

رنگ و لعاب حرم عباسی است
آیینه هایش همه الماسی است

____________________________________________________

روضه و توسل به حضرت معصومه (س)

ماییم گدای حضرت معصومه
محتاج عطای حضرت معصومه
همراه رضا ز دیده خون میریزیم
در روز عزای حضرت معصومه

آمد ز مدینه تا که در قم باشد
در مملکت امام هشتم باشد
شاید که خدا نخواست تا مرقد او
مانند مزار فاطمه گم باشد

در سر هوسِ دیدن دلبر دارد
بر سینه‌ی خود داغ برادر دارد
افسوس که تا دیار ساوه آمد
دیگر نتوانست قدم بردارد

زخمی به جگر داشت و در تب میسوخت
از داغ برادرش مرتب میسوخت
هر جا که سرِ دردِ دلش وا میشد
میگفت: “امان از دل زینب” میسوخت

با ناله دو چشمان ترش را وا کرد
تا سِیر کند دور و برش را، وا کرد
نومید ز دیدن برادر بود و
با ذکر رضا بال و پرش را وا کرد

صد آه اگر بر جگرش افتاده
هر چند جدا ز دلبرش افتاده
کِی بر بدن برادرش رقصیدند ؟
کِی دست کسی به معجرش افتاده ؟

او خواهر یک امام بود.. و زینب..
او شاهد احترام بود.. و زینب..
کِی راهی شهر شام بود.. و زینب..
در مجلسی از حرام بود.. و زینب..

حضرت معصومه (س) این همه راه رو تا ایران اومد به شوق دیدار امام رضا (ع).
روایت میگه دستخط امام رضا تو بغل حضرت معصومه بود؛ همچین که زمین افتاده داره جون میده، نامه رو تو بغلش گرفته، هی زیر لب رضا رضا میگه و داره جون میده…

اینجا یه خانمه برا دفاع از ولایت این‌همه راه اومده، اومده کمک امام رضا باشه.
اما قربون اون خانمی برم که تا درِ خونه‌ش رو زدن، صدا زد علی جان من میرم پشت در، در رو باز میکنم ..

“هیزم آورده که آتش بزنند این در را
پشت در حضرت زهراست، خدا رحم کند”

(گریز دوم رو بگم؟!)

نامه امام رضا تو بغلشه هی رضا رضا میگه و جون میده؛
اما بمیرم برای اون خانمی که تو لحظات آخر، پیراهن خونی حسین رو تو بغلش گرفته، هی میگه حسین ..

____________________________________________________

سینه زنی و توسل به حضرت معصومه (س)

دوباره آمده ام تا به من بها بدهی
مرا مریض کنی و مرا شفا بدهی

گره به کار من افتاده اِی کلید بهشت
خدا کند که به من فرصت دعا بدهی

من از زیارت قبلی خراب تر شده ام
خدا کند به من بی پناه جا بدهی

من از زبان رضا با تو درد دل دارم
مگر که پاسخ این ” اشفعی لنا ” بدهی

تو آمدی و مقام رضا مشخص شد
تو خواستی که کلیدی به دست ما بدهی

دلم برای محرم چه زود تنگ شده
مگر که باز تو امضای کربلا بدهی

هزار عید فدای دو روز ماتم تو
اگر اشاره کنی ، رخصت عزا بدهی

تمام سال برای تو روضه می گیریم
هزار مرتبه هم در عزات می میریم