متن و سبک نوحه امام حسن (ع)

نوحه امام حسن (ع)

ای گل گلزار نبی
سبط اکبر تویی مولا حسن
دردانه ی فاطمه و
جان حیدر تویی مولا حسن
نور دل حضرت زهرا تویی
دردوجهان بر همه مولا تویی
یا حسن یا حسن(۲)

صبور عالمین تویی
جان عالم به فدایت حسن
شیعه ی دل غمین تو
می‌کند گریه برایت حسن
جان به فدای صبر تو ،غربتت
شیعه بسوزد به تو و تربتت
یا حسن یا حسن(۲)

عالم فدای غربتت
ای امام بی قرینه حسن
قبر تو در بقیع بوَد
زینت شهر مدینه حسن
بقیع تو جنت هر شیعه است
هر که شود زائر تو بیمه است
یا حسن یا حسن(۲)

ای نور چشم فاطمه
بوده ای در خانه ی خود غریب
ز زهر کینِ همسرت
شده ای وقت سحر بی شکیب
ز کینه هاسوخت همه حاصلت
شرر زده زهر ستم بر دلت
یا حسن یا حسن(۲)

خواهر غم دیده ی تو
می کند گریه برایت حسن
به گریه عباس وحسین
بنشسته به عزایت حسن
برپا شده بزم عزا یا حسن
مدینه شد ماتم سرا یا حسن
یا حسن یا حسن(۲)

کنار قبر مصطفی
غربت تو یا حسن شد احساس
موقع تشییع شما
خون شده قلب حسین و عباس
تیر زدند بر بدنت یاحسن
غرقه به خون شد کفنت یا حسن
یا حسن یا حسن(۲)

____________________________________

نوحه امام حسن (ع)

امشب شب شهادت مجتباست
دگر ز رنج و غم دنیا رهاست
زداغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

آنکه بود همچون علی مظلوم
با زهر همسرش بگشته مسموم
ز داغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

زهر ستم آتش زده به جانش
سوزانده است تا مغز استخوانش
ز داغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

زهر ستم شرر زده بر دلش
سوزانده زهر کینه ها حاصلش
زداغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

خون جگر ها حسن از دهن ریخت
خون دل حسن ،در لگن ریخت
ز داغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

کنار اوغمدیده زینب آمد
حسین او با ذکر یارب آمد
ز داغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

آنکه بود امام بی قرینه
شهید کینه شده در مدینه
زداغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

تمام عالم از غمش سیه پوش
حسین نموده پیکرش کفن‌پوش
ز داغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

پیکر پاکش روی دوش یاران
ای شیعیان گردیده تیرباران
ز داغ مجتبی مدینه در عزا
آه و واویلا(۲)

____________________________________

نوحه امام حسن (ع)

حسن رفته از دار دنیا
شده راحت دگر از غم ها
رفته جنت به سوی زهرا
واویلا واویلا واویلا (۲)

شور محشر شد از غم بر پا
آنکه باشد شفیع فردا
رفته امروز به سوی عقبا
واویلا واویلا واویلا

داده زهر بر حسن همسرش
زینبش آمده در برش
بود خالی جای مادرش
کی دهد به زینب تسلا
واویلا واویلا واویلا

از ستم گشته او جان بر لب
حسینش بوده در تاب و تب
آمده در کنارش زینب
دیده ها گشته از غم دریا
واویلا واویلا واویلا

او که بود شمع هر انجمن
شده راحت زرنج و محن
به دست حسین گشته کفن
غربت او شده هویدا
واویلا واویلا واویلا

کشته شد امام مدینه
آمده زینب حزینه
می زند بر سر و بر سینه
ذکر زینب شده وا اما
واویلا واویلا واویلا

پیکر روح جود و احسان
به روی شانه‌های یاران
مدینه شد ز کین تیرباران
بگوید ابوالفضل واویلا
واویلا واویلا واویلا

____________________________________

نوحه امام حسن (ع)

من هم مظلوم بی قرینه
غریب مشهور مدینه
کشم آه غربت زسینه
خدایا ۲
من از دنیا خیری ندیدم
ز درد تنهایی بریدم
ز هر کَس من طعنه شنیدم
خدایا ۲
من شاهم ولی بی سپا هم بدون یارم
ز غم ابر باران مو میبارم
گره خورده کارم

سنگ صبورم شد و ماتمم
میان خانه بی یار و همدمم
قاتل من شد در خانه محرمم

من غریبم تنها و بی کَسم

امان از غربت داد بیداد
غم آن کوچه مانده دریاد
به پیش چشمم مادر افتاد
خدایا۲
هنوزم بین خاطرم هست
به کوچه پستی راه ما بست
به مادر زد او با کف دست
خدایا۲
با سرعت حرامی چنان زد که مادر غش کرد
رُخش شد پر از خون رُخ من شدزرد
دلم شد پر از درد

از این مصیبت قلب خدا گرفت
جیغ کشیدم مادرم را گرفت
که در گلویم دیگر صدا گرفت

من غریبم تنها وبی کَسم

غبارچادر را تکاندم
به خانه مادر را کشاندم
به خانه مادر را رساندم
خدایا۲
به اشک ما، در کوچه خندید
دیگر چشم مادر نمی دید
تنم شد بید از ترس و لرزید
خدایا۲
با قدرت به رخسار مادر گلی نیلی زد
که از گوشه روسری خون آمد
ندارد غمش حد
علی ندیده آنچه که دیده‌ام
من آن امام محنت کشیده ام
شرح غم شد موی سپید ه ام

من غریبم تنها و بی کَسم