رباعیات اول مجلسی شب ششم و قاسم بن الحسن علیه‌ السلام

ای دوست فقط دل به خدا وابگذار
با یار دل غمزده تنها بگذار
خواهی نشوی راهی هر بیراهه
در راه حسین‌بن‌علی پا بگذار

در خیر رسیده در گنه نارس باش
در محفل عشاق بیا خالص باش
کن دور ز تن رخت تعلق ها را
در راه شهید کربلا عابس باش

در روضه ملاک برتری پاکی‌هاست
سکوی پرش برای افلاکی هاست
با گریه به کربلا شهیدان گفتند
این رمز صعود پیراهن خاکی هاست

خشکیم ولی به روضه باران دیدیم
سگ را در این کهف چو انسان دیدیم
تنها ره عاقبت به خیری راما
در مسلک آقای شهیدان دیدیم

ثابت شده برهان به خدا لازم نیست
علامه بدون عاشقی عالم نیست
در کرب و بلا ز بس‌که کوبیده شده
رزمنده قد کشیده چون قاسم نیست

_________________________________________________________

دوبیتی حضرت قاسم ابن‌الحسن علیه‌ السلام

برادرزادهء زیباترینم
نکش پاتو رو خاکا نازنینم
چشام داره سیاهی میره قاسم
چطور جون کندن تورو ببینم

عروست توی خیمه بی‌قراره
صدا ناله‌ش میآد که سوگواره
توی خون تازه دومادم خوابیده
خدا واسه کسی این‌جور نیاره

زبس کوبیدنت اینا با نعلا
فرورفته تنت تو خاک صحرا
تو از مادربزرگت ارث بردی
شکسته دنده‌هات مانند زهرا

به‌دنبال علی‌اکبر دویدی
شکستی درد زهرا رو چشیدی
تو آغوشت گرفتم دیدم ای وای
قد چند سال یک هوقد کشیدی

صدام کردی عمو اومد سراغت
می‌ریزه خون، رولبهات ازدماغت
چشت کردن که افتادی به این روز
بمیرم وا شده از هم جناغت

مجتبی صمدی شهاب

لینک کوتاه